2e week!

Neem de tijd (met een kop thee en chocolade mmhh) want het is een lang verhaal!

Al weer een week verder.. Deze week ging ook echt een heel stuk sneller dan de eerste week! Ik krijg hier al aardig een ritme! Al ben ik daar eigenlijk helemaal niet van en dat was ook een van de reden waarom ik weg ging, maar het is blijkbaar niet te vermijden!
(Korte) update van mijn weekje:
weekend:
Het eerste weekend in het huisje, wat duurde dat lang zeg. Meestal heb ik altijd een druk weekend en nu kon ik zelfs een boek lezen, niks doen en nog tijd overhouden. Die zondag daarom naar de kerk gegaan om te kijken hoe dat in Ghana gaat. Ik had een gospel koor in gedachten, veel mensen en een mooie kerk. Al die verwachtingen vielen tegen toen we om 8 uur 's ochtends bij een oud verlaten gebouw aankwamen (te laat ook nog). Er waren ongeveer 8 mensen in zichzelf aan het bidden, waar we op het einde een kaart met gegevens moesten invullen. Laat ik het er maar bij houden dat het een bijzondere ervaring was.

Stage week:
De week begon ik met de consultatie dag. Wat een leerzame en leuke dag was dat. De meest verbazingwekkende patiënten gezien van 90 graden o benen, parese (verlammingen) tot misvormingen. In Nederland zullen die gelijk naar een specialist gaan maar hier is dat heel normaal. Rachel vroeg veel zodat je echt mee moest denken wat jij zou doen, ontzettend leerzaam.

Dinsdag naar de back compound waar de moeders met hun baby's zitten. De baby's hebben klompvoetjes waardoor de voetjes naar binnen staan (komt door de spieren die aan de binnenkant sterker zijn dan de buitenkant). Ik dacht dat je dat goed kon manipuleren maar de spieren zitten vaster dan ik dacht. Na goed masseren gaat het gelukkig beter om de voetjes rechter te krijgen. Al vinden de baby's het niet zo leuk en huilen ze erg hard maar als je het niet doet wordt het alleen maar erger. Het is lastig waar de grens is tot hoever je moet gaan omdat het nog maar baby's zijn. Ik denk dat ik hier nog erg aan moet wennen en dat het ik er na een paar weekjes er beter over voel.

Woensdag was een top dag. Dinsdag was een beetje een dip dag dus ik had wel even een goede dag nodig. Ik ging s ochtends weer met Rachel mee te kijken met consultaties. Dit keer liet ze veel aan mij over, aardig spannend. Zeker omdat het veel baby’s waren, en baby’s leren wij vrij weinig over op de opleiding. Met een beetje kennis en durf kwam ik toch aardig ver. Totdat er een baby van 3 dagen oud binnen kwam. Met het lichamelijk onderzoek zag ik dat die klompvoetjes en zijn knieën en heupen vastgegroeid zaten. Maar later bleek die ook spina bifida te hebben (ruggenwervels zijn niet gesloten om het ruggenmerg). Dus gelijk terug gestuurd naar het ziekenhuis. Het is lastig dat ik weet wat voor toekomst het jongetje te gemoed krijgt en de ouders hebben nog geen idee. Dat maakt het denk ik toch wel erg zwaar en denk je daar toch heel lang over na.
In de middag ging ik naar een Health discussie. Daarin kwam naar voren hoe je prothese en stomp moet verzorgen. Ze kwamen op het einde uit in een discussie dat de prothese niet water dicht is en dat het werken op het land daardoor moeilijk maakt. De protheses zijn aan de buitenkant van leer gemaakt, en ik dacht in Nl hebben we daar toch spray’s voor wat doen ze toch moeilijk. Blijkt dat je die hier helemaal niet hebt. Ik ben naar Rachel (hoofd fysio) gegaan en verteld dat we in NL producten hebben waarmee je leer waterproof kunt maken. Had het nog niet eens af verteld of ze nam mij al mee naar sister Elisabeth (hoofd OTC), en verteld gelijk mijn verhaal. Ook die was ontzettend enthousiast. Ik ben nu veel aan het mailen en kijken en heb een bedrijf gevonden. Zou toch echt heel leuk zijn als ik dat voor elkaar krijg! Ben benieuwd maar zal ik het volgende verhaal vertellen of het gelukt is!

Donderdag: Dag van de eerste keer zwemmen met de kids. Wat was dat leuk om te doen! Hilke en ik hadden allebei 1 kind. Ik zou de jongen behandelen van de back compound, hij is spastisch in zijn benen en 1 arm waardoor het moeilijk maakt voor hem om te lopen. Daarom van heup tot enkel protheses. Om het alleen al te vertellen dat die ging zwemmen had die al een glimlach van oor tot oor. Hij kwam met een rollator aangelopen in zijn zwemkleding en grote glimlach. Was best lastig om hem goed in het water te begeleiden, wou hem dan ook eerst op de rand hebben maar hij was zo enthousiast dat die al in mijn armen in het water sprong. Spetteren in het water niet normaal, vond het geweldig. Al werd die van de opwinding nog erger spastisch dan ervoor ik heb hem wel een gelukkig moment bezorgt. Na 10 minuten was die al buiten adem dus toch maar uit het water gehaald. Al zou die er zo weer in willen. Hoop dat die volgende keer iets meer kan ontspannen zodat ik ook echt wat voor hem kan doen! Erna een jongen van 16 geleerd hoe die moet zwemmen. Hij is de oudste van de kinderen en ook echt een papa figuur. Deed op het begin nog aardig stoer maar toen we aan de andere kant waren vertelde die dat die het toch wel eng vond. Hij had de techniek van de armen al aardig snel door. De benen was lastig maar dat komt omdat die een hele slappe spieren in een been heeft. Na vaak te hebben begeleid vroeg ik of die het alleen kon, maar hij zei toch elke keer please hold me. Ook hij kon niet uit het water, ook onderwater vond die heerlijk kon die even van alles afsluiten. Hij heeft veel littekens wil niet weten waarvan dus misschien ook wel goed voor hem.
Helaas moest ik terug om naar Accra te gaan! We gingen om te pinnen en boodschappen te doen die we hier in Nsawam niet kunnen doen. Duurde 2,5 uur om er te komen, bizar want dat zou je in NL nooit doen! Na boodschappen heerlijk pizza gegeten, wat was dat lekker!

Vrijdag:
Een super drukke dag waar ik ontzettend veel mensen heb geholpen en gedaan. Bij de amputees groep mocht ik gelijk een groepsles geven. Voor de eerste keer ging het nog niet zoals ik het wilde maar het ging oke. Daarna veel met lopen geoefend.
Tussendoor kwam er nog iemand die vertelde dat de OTC zou beslissen of wij naar de Boti falls mochten. Snapte dat we hun verantwoordelijk zijn maar we zijn toch echt wel oud en wijs genoeg om dat zelf te bepalen. Gelukkig met sister daar mee eens en moesten alleen even nummer achterlaten en laten weten wanneer we terug kwamen. s Avonds heel veel aan school gezeten en dingen geregeld. Naast school, afstudeerproject moeten ik namelijk ook opdrachten hier doen. Dus lekker drukjes!

Weekend:
Dag van de uitjes! Had hier zo naar uitgekeken. Even alle narigheid vergeten en wat leuks voor jezelf doen! Joy (meisje uit nigeria), Brigit, Hilke en ik gingen om 8 uur weg zodat we genoeg tijd hadden om te reizen. Begon met de taxi om naar het trotro station in Nsawam te gaan, daarna reizen we door naar Korfordua. De rit van Nsawam naar Kofordua was al het avontuur waard. We kwamen al snel op een onverharde weg terecht, wat wel een achtbaan leek. Onderweg zag je ontzettend veel groen, overal palmbomen en bladeren. Soms raas je voorbij een dorpje met 10 inwoners waarbij je de kinderen ziet spelen met zelfgemaakt speelgoed of een fietsband die ze rollen. Gek hoe de tijd hier stil staat terwijl in NL al iedereen een ipad, playstation etc heeft. Ook veel mensen langs de weg om water te halen waarna je na 5 km pas een waterpomp ziet. De realisatie daarvan komt dan toch wel hard aan!
Toen we in Kofordua aankwamen moesten we de trotro naar Boti nemen. De trotro staat net zolang stil totdat die gevuld is (geduld hebben leer je hier wel). In de tussentijd komen er wel 20 mensen die dingen verkopen. Van de meest rare dingen tot allerlei soorten eten. Waar ik wel ontzettend hekel aan heb is dat we zo als buitenlander worden afgezet. Ook het bronhi (blanke) wat ze roepen. Realiseer mij toch steeds beter dat het maar een huidskleur is. Wit maakt je niet ineens rijk! Je merkt hoe erge vooroodelen we in NL hebben over zwarte en Ghana van blanke.
Na weer een hobbelige weg komen we aan in de Boti falls, in de middle of nowhere. Natuurlijk moeten we als buitenlander dubbel betalen maarja ook maar gelijk een gids erbij genomen nu we toch bezig zijn! Maar hij was het zeker weten waard uiteindelijk! We begonnen met 250 treden naar beneden waar je de waterval al kon horen. Elke keer zag je er iets meer van maar het totaal plaatje was toch wel fantastisch. Je had 2 watervallen de jongen (grote) en het meisje (kleine). Wat waren ze mooi samen. Veel foto’s genomen natuurlijk maar ook nog even rustig erna gekeken. Daarna zouden we een wandeling naar de andere kant maken. Wat was dat een klim, nooit gedacht dat we door de jungle gingen met rots kliffen. Wat was het leuk met een hartslag op 200, regen ter verkoeling en heel veel zweet maar dat was het uitzicht en de reis zeker waard. We kwamen bij de umbrella rots aan, waar je ook op kon klimmen. Wat een lekker gevoel geeft dat als je er op staat.
Erna zouden we nog naar een waterval gaan maar dat was super duur dus niet meer gedaan. Gelukkig konden we met priesters meerijden naar het begin! Lekker hobbelig achterin, maar scheelde wel veel lopen!
Daarna weer terug gereisd waar Hilke en ik gingen doorreizen naar Ubri garden om daar te overnachten en Joy en Brigit naar huis zouden gaan. Na 3 uur reizen kwamen Hilke en ik aan bij de garden en een hotel. Ik heb nog nooit in mijn leven zo’n vies hotel gezien, overal beesten, geen douche en wc papier. Dus toch maar besloten om weer terug te reizen naar Nsawam om thuis te slapen. Ben blij dat we dat gedaan hebben!!

Aardig verhaal geworden, en nog steeds niet alles verteld. Maar anders zou het echt te lang worden!
Gek dat jullie alles van mijn week weten als ik terug kom maar niks van jullie levens af weet wat er gebeurt is. Maar dan heb ik wel genoeg in te halen als ik terug kom!

Liefs van mij

ps waar ik goed van baal is dat ik boer zoekt vrouw niet kan kijken haha. Ook niet op uitzending gemist:S